|
İlçelerimiz ve kısa kısa Tarihçeleri
Kastamonu'ya bağlı 19 ilçe bulunmaktadır.
1- ABANA : Bilinen tarihi M.Ö. 2000 yıllarına kadar dayanmaktadır. Tarihteki adı Abanou Teikhes( Abana Hisarı )dır. Kumsal ve düz bir alan üzerine kurulmuş güzel bir sahil ilçesidir. 1887 tarihli Nizamname ile Sinop İlinin Ayancık İlçesine bağlı nahiye olmuş 1889 yılında Kastamonu İnebolu İlçesine bağlanmıştır. 1949 da İlçe olmuş1953 te ise tekrar köy olmuştur1968 yılında ise tekrar İlçe yapılmıştır.
2000 nüfus sayımına göre Merkez nüfusu 3875, Köy nüfusu 755, toplam 4630 dur. İlçe Merkezi 5 Mahalle ve 10 köyden teşekkül etmektedir.
Sahil İlçe ve kumsalı nedeni ile yazları nüfus yoğunluğu artmaktadır. İl Merkezine uzaklığı 98 km dir.
İlçede her yıl Abana Deniz Şenlikleri ve Kültür ve Sanat Festivali düzenlenmektedir. Otel, Tatil Köyü ve Ev Pansiyonculuğu ile turizme hizmet vermektedir. İlçe ekonomisi turizme dayanmaktadır.
2- AĞLI : Eski dönemlere ait elde edilen bilgilerden, bir çok uygarlığın bu topraklar üzerinde kurulduğu anlaşılmaktadır. Bölgede Bizanslar, Danişmentler, Çobanlar, ve Candaroğulları hüküm sürmüştür. Bu dönemlerden günümüze kadar gelen eser Ağlı Kalesidir. İlçe ormanlık bir bölgeye sahiptir. Karasal iklim hakimdir. 1918 yılında Belediye teşkilatı kurulmuş, 1990 yılında İlçe olmuştur. 2000 nüfus sayımına göre toplam nüfusu 4329 olup, İlçe merkezi 3226, Köyleri 1103'tür. İl merkezine uzaklığı 56 km dir.
İlçe ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. İlçe merkezinde her yıl Ağlı Panayırı düzenlenmektedir.
3- ARAÇ : Mevcut bilgilere göre ilçenin ilk adının TİMANİTİS olduğu söylenmektedir. Bu günkü adını Candaroğulları Beyliği döneminde almıştır.
İl merkezine 44 km uzaklıkta bulunan ilçe Kastamonu - Karabük karayolu üzerindedir. İlçe ekonomisi tarım ve ormancılığa dayanmaktadır.
Araç'ın antik yerleşimi ve iskan konusunda ortaya çıkarılmış eserler azdır. İlçe Merkezinde Bizans döneminden kalan kale Türk-İslam eserlerinden Abdal Paşa Türbesi ve Kötürüm Beyazıt Camii bulunmaktadır. Yukarı Güney Köyünde Merdiven Kaya Mezarı ile Direkli Kaya Mezarı bulunmaktadır. 2000 nüfus sayımına göre toplam nüfusu 24940, İlçe Merkezi 6085, Köyleri 18855 tir.
4- AZDAVAY : Azdavay İlçe Merkezinde yerleşimin ne zaman kurulduğuna dair bilgi bulunmamaktadır. Ancak PAPHLAGONİA lılar döneminde buranın yerleşim merkezi olarak seçildiği bilinmektedir. İlçenin Kayabaşı, Karakuşlu, Maksut, Sarnıç Köylerinin Roma ve Bizans dönemlerinde yerleşim merkezleri olduğu yapılan arkeolojik incelemeler ve bulunan eserler sonucu tespit edilmiştir.
İlçe dağlık, ormanlık bir arazi yapısına sahiptir. Karasal iklim hakimdir.
1946 yılında İlçe ve Belediye olmuştur. 2000 nüfus sayımına göre merkez nüfusu 3745, köyleri 5544 toplam 9259 dur. İl merkezine uzaklığı 71 km dir. Bir takım gelenek ve görenekler ile mahalli kıyafetler günlük hayatta yaşanmaktadır. İlçe ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
5- BOZKURT : İlçede ilk yerleşimin ne zaman olduğu bilinmemektedir. Ancak Türklerden önce çok eski yıllarda yerleşim olduğu bazı kalıntı ve bulunan eserlerden anlaşılmaktadır. İlçe Merkezi Karadenize 2 km uzaklıkta, orman içi bir yerleşim merkezidir. Keşlik, Sıracaörük, Kocaoğlan, Asarbaşı, Mamatlar, Gürcü, Bakacaoğlu yaylaları bulunmaktadır. İlçe sahilinde ılıman, iç kesimlerde karasal iklim hakimdir. 2000 nüfus ayımına göre merkez 5568, Köyleri 4699 toplam 10267 artışa sahiptir.
İl Merkezine uzaklığı 95 km dir. İlçe Ekonomisi orman ve hayvancılığa dayanmakla birlikte mobilya sanayii önemli bir yar tutmaktadır.
6- C İ D E : Eski bir yerleşim merkezi olan Cide tarihçi Homeros'un yaklaşık 2800 yıl önce yazdığı ''İl yada'' adlı eserinde ''Yüksek Kültürlü Henetlerin yurdundan geçtik, Kiterostan, Aycelostan'' sözü geçmektedir. Aycelos bu günkü Cide, Kiteros ise tabii bir liman olan günümüzde Gideros Koyu olarak anılan eski bir yerleşim merkezidir.
12 km kumsalı olan Cide, konumu gereği tarih boyunca İpek Yolu üzerinde önemli bir liman olma özelliğini sürdürmüştür.
İlçe Merkezi Karadeniz'in kıyısında, köyleri iç kesimde dağlık bir arazi yapısına sahiptir. Kıyıda ılıman iklim, iç kesimlerde ise karasal iklim hakimdir. 1868 yılında ilçe olmuştur. 2000 nüfus sayımına göre merkez 5795,köyler 17260 toplam 23055 dir. Yaz aylarında merkez nüfusu hayli artmaktadır. İl merkezine uzaklığı 146 km dir.
İlçede küçük el sanatları imalatı yaygındır. Küçük kahve değirmeni, zurna bilardo sopası ( ıstaka ), şimşir kaşık önemli ürünlerindendir. Genç kızların ve kadınların baş örtüsü Sarı Yazma bölgeye has özellik taşımaktadır. Sahilinde Çoban Kalesi, Timle Kalesi, Gazelli Kalesi, Hıdır Kalesi ve Gideros Koyu önemli kalıntılarıdır.
7- ÇATALZEYTİN : Çatalzeytin bölgesinin tarihi ilk çağ Anadolusunda Paflagonya denilen bölge tarihi içinde M.Ö 6. Y. Yıla dayanmaktadır. Paflagonya tarihinde ilçe merkezinin 5 km batısında bu günkü Konaklı Köyünün bulunduğu alanda Ginolu ve Limanı küçük bir kıyı kenti olarak görülmektedir. M.Ö. 340 yıllarında yaşayan Yunanlı yazar SKYLAKS buranın adının KORİNOS olarak belirtmiştir. Diğer tarihçi yazar STRABON ise KONOLİS adıyla belirtmektedir. Roma ve Bizans dönemlerinde de iskan gördüğü kalıntı ve bulgulardan anlaşılmaktadır.
Dağlık ve ormanlık bir arazi yapısına sahiptir, sahilde ılıman, iç kesimlerde karasal iklim hakimdir. 1925 te bucak konumunda olan Çatalzeytin, 1954 yılında İlçe olmuştur. 2000 nüfus sayımına göre merkez 3452, Köyleri 5060 olmak üzere 8512 nüfusa sahiptir. İl merkezine uzaklığı 98 km dir.
8- D A D A Y : Daday İlçesinin tarihi çok eskiye dayanmakta ancak kesin bilinmemektedir. 1869 tarihli Kastamonu Salnamesine göre Kastamonu'nun İlçesi olduğu bilinmektedir. M.S.5.Y.Y yaşayan Herakles ''Syenkdema'' adlı eserinde Daday adının Türk-İslam çağından önce DADYBRA olduğundan bahsetmektedir. Bu kelimenin orman yetişmesine elverişli toprak anlamına geldiği söylenmektedir. İlçe merkezi adını aldığı Daday Çayı kenarında düz bir alan olmakla birlikte çevresi ormanlık alanla kaplıdır. Kuzeyinde Ballı Dağ, Güneyinde Sarıçam Dağları ile çevrilidir. Ballı dağda 350 yataklı sanatoryum hastahanesi bulunmaktadır.
İlçede karasal Kuzey Anadolu iklimi hakimdir. Daday 1284 yılına kadar Kastamonu'ya bağlı bir kadılık halinde idare edilmiştir. Bu tarihten sonra İlçe olmuştur. Atatürk 23-31 Ağustos 1925 te Şapka ve Kıyafet İnkılabı dolayısıyla Kastamonu'ya geldiğinde İlçeyi ziyaret etmiş ve Köpekçioğlu Konağında misafir edilmiştir.
İlçe ekonomisi tarım-hayvancılık ve ormancılığa dayalıdır. 2000 nüfus sayımına göre İlçe Merkezi 5181, Köyleri 6588 olmak üzere toplam 1769 tur. İl Merkezine uzaklığı 32 km dir.
9- DEVREKANİ : Eski bir yerleşim merkezi olan Devrekani höyük ve harabeleri, çeşme ve camileri ile arkeolojik yönden zengindir. 1990 yılında Kınık Köyünde bulunan ve 1994 - 1997 yılları arasında yapılan arkeolojik kazılar sonrası çıkan buluntu ve kalıntılar sonucu M.Ö. 3000 yılına kadar gitmekte olup, üzerinde Hitit devrine ( M.Ö. 1330 - 1200 ) Frig devrine (M.Ö. 1200 - 700 ) ait yerleşim olduğu anlaşılmaktadır.
Kastamonu İsfendiyaroğulları ve Candaroğullarının merkezi iken bilhassa Candaroğlu İsmail Bey yaz aylarını Devrekani de geçirmiştir. Bu dönemlerde geçici konaklama yeri olarak görüldüğü için Devlet Hanı olarak isimlendirildiği, zamanla Devrekani olarak isminin değiştiği rivayet edilmektedir.
Kurtuluş savaşı başlarken Devrekani'de Müftüoğlu Mehmet Bey önderliğinde Devrekani Müdaafa-i Hukuk Cemiyeti Kurulmuştur. 23-31 Ağustos 1925 Kastamonu Ziyaretlerinde Atatürk 28 Ağustosta İlçeyi ziyaret etmiş, Bozkocatepe Kurukavak Köyünde ormanlık bir alanda Müftüoğlu Mehmet Bey'in çiftliğinde misafir edilmiştir.
İlçe Kastamonu'nun kuzeyinde İsfendiyar Dağlarının güneyinde bir ova görünümündedir. Ekonomisi tarıma dayalıdır. 1880 yılında Belediye, 1944 yılında İlçe olmuştur. 2000 nüfus sayımına göre 6843 merkez, 9680 köyleri olmak üzere toplam 16523 nüfusa sahiptir. İl merkezine uzaklığı 29 km dir.
10- DOĞANYURT : Doğanyurt iskelesinin başında deniz kenarında bulunan Meset Kalesinin izlerinden İlçenin eski bir yerleşim merkezi olduğu anlaşılmaktadır. Doğanyurt tarihi, İnebolu İlçesi tarihi ile birlikte geçmektedir. Sahil kesiminde değişik kavim ve milletlerin iskan yeri olmuştur. Osmanlı döneminde 1846 yılında Hoşalay adı ile bucak teşkilatı kurulmuştur. Aynı yıl karakol teşkilatı kurulmuş, Cumhuriyetin ilanından sonra Hoşalay adı Meset olarak değiştirilmiştir 1962 yılında çıkan kanunla Doğanyurt olarak isimlendirilmiştir. 1990 yılında İlçe olmuştur.
2000 nüfus sayımına göre merkez 1475, Köyleri 8196olmak üzere toplam 9761 dir. Arazi dağlık ve engebeli, orman bitki örtüsü ile kaplıdır. Ekonomisi sınırlı olarak orman ve tarıma dayalıdır. Balıkçılık önemli bir gelir kaynağıdır. Kış mevsimlerinde kara avcılığı da yapılmaktadır. İl merkezine uzaklığı 124 km dir.
11- HANÖNÜ : İlçenin yerleşimi Kızılırmak'ın bir kolu olan Gökırmak vadisi üzerinde kurulmuştur. Hanönü ismi İlçe merkezinde bulunan tarihi handan gelmektedir. İlçe oluncaya kadar Gökçeağaç ismi ile anılmıştır. 1990 yılına İlçe olmuştur. Çevresi yüksek tepelerle çevrili olup, Gökırmak kenarında küçük ovaları mevcuttur. Karasal iklim hakimdir.
Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Çeltik üretimi yapılmaktadır. Kastamonu'nun en önemli yatırlarından, türbesi şehir merkezinde bulunan Şeyh Şaban-ı Veli İlçenin Çındar Köyünde M.1471 yılında doğmuştur. İlçede mayıs ayı ilk haftasında Şeyh Şaban-ı Veli Anma Haftası, Ekim ayının ilk haftası Panayır düzenlenmektedir.
2000 nüfus sayımına göre merkez 2536, Köyleri 3106 olmak üzere toplam 5642 dir. İl merkezine uzaklığı 69 km dir.
12- İHSANGAZİ : İlçenin ilk yerleşim tarihi bilinmemektedir. Eski ismi Mergüze'dir. Ilgaz Dağının kuzey eteklerinde kurulmuştur. Karasal iklim hakimdir. İlçe ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Son yıllarda İlçede tekstil üzerine ilçede atölyeler kurulmuştur.
İlçenin İsalar Mahallesinde bulunan Haraçoğlu Camii ve Türbesi tarihi ziyaret yeridir. Günümüzden yaklaşık 800 yıl kadar önce İran Horasan'dan gelen Türklerden Hoca Saadettin Efendi tarafından Nakşibendi dergahı olarak kurulan türbede, ilk şeyh olan Hoca Saadettin Efendi tarikattan ulemalar ve sülaleden yakınları bulunmaktadır.
1987 yılında İlçe statüsüne girmiştir. 2000 nüfus sayımına göre merkez 3124, köyleri 3919 olmak üzere toplam nüfusu 7043 tür, il Merkezine uzaklığı 37 km dir.
13- İNEBOLU : İlk kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemektedir. Çeşitli milletler tarafından kıyı kolonisi olarak eski adı Poyranah şimdiki adı Boyranaltı mahallesinde kurulduğu mevcut kale kalıntılarından anlaşılmaktadır.
İlçenin ilk adı İONOPOLİS'tir. Selçuklu devrindeki bu günkü ismini almıştır. Bazı bilgilerde M.Ö. 1200 yıllarında Gaskalar tarafından kurulduğu söylenmektedir. Kurtuluş savaşı sırasında silah, cephane, ve diğer malzemeler Anadolu'ya İnebolu üzerinden sevk edilmiştir. 9 Haziran 1921'de Yunan Savaşı sırasında limana gelerek silah ve cephanelerin teslim edilmesini istemişler teslim edilmemesi üzerine İnebolu'yu bombalamışlardır.
Bu olayda İnebolu kendisini savunmuştur.9 Haziran Şeref ve Kahramanlık Günü olarak her yıl kutlama yapılmaktadır. Bu savunma nedeni ile 4 Nisan 1924tarihinde T.B.M.M. kararı ile Beyaz Şeritli İstiklal Madalyası ile ödüllendirilmiştir.
Şapka Kıyafet İnkılabı nedeni ile Kastamonu'ya geldiğinde Atatürk İlçeyi'de ziyaret etmiştir. ( 25 Ağustos 1925 ) İnebolu sahil ilçesi olması nedeni ile Karadeniz iklimi hakimdir. Arazisi denizden itibaren ormanlarla kaplıdır. Dağlar arasındaki vadilerde azda olsa tarım yapılmaktadır. Bunun yanında balıkçılıkla uğraşanların sayısı hayli fazladır. 1 temmuz günü Denizcilik ve Kabotaj Bayramı kutlamaları yapılmaktadır. İlçe merkezi kentsel sit alanıdır. 347 tescilli yapı bulunmaktadır.
Abeş Tepesi ve Geriş Tepesi Arkeolojik Sit Alanı olarak tescillidir. İnebolu'nun ne zaman ilçe olduğu hakkında çelişkili bilgiler bulunmakla beraber 1867 veya 1873 tarihlerine ilçe olduğu söylenmektedir. 2000 nüfus sayımına göre İlçe merkezi 9478, köyler 17302 olmak üzere toplam 26780 dir. İl merkezine uzaklığı 97 km dir.
14- K Ü R E : Küre Karadeniz'e paralel uzanan Küre Dağlarının iç kesimlerinde dağın yamacında kurulmuş eski bir ilçedir. İlçede bulunan Doğanlar Kalesi M.Ö. 1700 - 1100 yıllarında yapılmıştır. İlçenin en canlı döneminin Fatih döneminde olduğu bilinmektedir. Küre'nin tarihi hayat damarı olan Bakır madeni buradan Edirne'ye getirilerek İstanbul'un fethinde kullanılan topların dökümünde kullanıldığı kayıtlara geçmiştir.
Candaroğulları ve Osmanlı Döneminde bakır madeni dolayısı ile ekonomik durumu gayet iyi olan yerleşim merkezinde Kültür ve Sanat üst seviyeye çıkmıştır. Ancak 1893 ve 1913 yıllarında çıkan iki büyük yangın eserlerin yok olmasına bazılarının da tahribine yol açmıştır.
Kastamonu ile birlikte Milli Mücadelede yer almış, Ecevit bölgesi ikmal merkezi olarak kullanılmıştır. Cenevizliler döneminden beri işletilen bakır yatakları Osmanlı döneminde en parlak dönemini yaşadığı için İlçenin adı ; Osmanlı Döneminde Küre-i Nuhas Bakır ocağı adı verilmiştir. Küre orman içi yayla turizmi içinelverişli ve tabii güzellikleri olan bir ilçedir. Başlıca mesire yerleri Masruf, Ersizler Dere mevkiidir.
Yaralıgöz Dağı eteklerindeki kanyon görülmeye değer yerlerdir. Ekonomisi dar ve kısıtlı alanlarda yapılan tarım, ormancılık ve madenciliğe dayalıdır. Küre 1926 yılında İlçe Olmuştur. 2000 nüfus sayımına göre 3891 merkez, 4311 köyleri olmak üzere 10202 nüfusa sahiptir. İl merkezine uzaklığı 61 km dir.
15- PINARBAŞI : Pınarbaşı ve çevresinde tarih öncesinden itibaren bir çok kavim ve milletler yaşamıştır. Kaynak ve buluntular, Roma, Bizans ve Çobanlar hakimiyetlerini göstermektedir. Çobanların hakimiyeti 1460 yılında Osmanlı İmparatorluğuna katılarak İmparatorluk sınırları içinde kalmıştır. Eski adı Erkamle olan bu günkü Çam Kışla Köyü, Çatalca Köyü Roma ve Bizans dönemlerinde yerleşim merkezi olmuştur.
İlçe merkezinde ve köylerinde örf ve adetler hala yaşamakta ve yaşatılmaktadır. Günlük yaşantılarda ve iş hayatında mahalli kıyafetler hala kullanılmaktadır. Ilıca köyünde bulunan Roma Dönemi Ayazma'da ılık su hala mevcuttur. Aynı köyde Devrekani Çayı üzerindeki şelale görülmeye değer bir doğa olayıdır. İlçenin Sümenler Köyü sınırları içinde Sorkun yaylası yakınında bulunan dağlık alanda Ilgarini Mağarası turizm için önemli bir potansiyel arz etmekte olup sırrını halen korumaktadır.
Pınarbaşı 1988 yılında İlçe olmuştur 2000 yılı nüfus sayımına göre 2835 merkez, 3619 köyleri olmak üzeri toplam 6452 nüfusa sahiptir. İl merkezine uzaklığı 92 km dir.
16- SEYDİLER : İlçenin tarihi bilinmemekle, İlçe Merkezinde bulunan Seyid Zülfikar Camiinin minaresinin M.1112 yılında yapıldığı tespit edilmiştir. Cumhuriyet döneminden önce Seydiler'in yerleşim yeri olarak İpekyolu üzerinde olması dolayısı ile İlçedeki tarihi camiinin yanında kervansaray, deve hanı, hamam, mevcut olduğu bilinmektedir. Cumhuriyetin ilk yıllarında karayolu taşımacılığının ilerlemesi, İnebolu deniz taşımacılığının azalması ile Kastamonu İpek Yolunun önemini yitirmesinden sonra hanlar, hamamlarda tahribe ve yıkıma maruz kalmıştır.
Kurtuluş Savaşında 1921 de İlçenin Satı Köyünden Şerife Bacı cephane yüklü arabası ile şubat ayında Kastamonu girişinde donarak şehit olmuştur. Bu olaydan dolayı Şehit Şerife Bacı Kurtuluş Savaşında Türk Kadınını sembolize ederek simgeleşmiştir.
Halime Çavuş (Karabıyık) da cephane ile Sakanya Cephesine kadar gitmiş İnebolu'nun bombalanmasında ayağından yaralanmış, Atatürk tarafından kabul edilmiş başka bir simgedir. İlçe ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Karasal iklim hakimdir. 1991 yılında ilçe olmuştur. 2000 nüfus sayımına göre merkezde 3225, köylerde 2012 olmak üzere toplam 5237 nüfusa sahiptir. İl merkezine uzaklığı 31 km dir.
17-ŞENPAZAR : Şenpazar'ın hangi tarihten beri yerleşime açık olduğu bilinmemektedir. Halk arasındaki rivayetlerde, çevrede bulunan yapı ve mezarlık kalıntılarına göre Bizans Dönemine kadar uzandığı sanılmaktadır.
İlçe ekonomisi azda olsa tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Harmangeriş Köyünde şimşir ağacından çatal, kaşık gibi el sanatları yapılmaktadır. Doğa güzellikleri görülmeye değer yerlerdir. Eski kültür ve gelenekler, kıyafetler özel günlerde olduğu gibi günlük yaşantıda da devam etmektedir.
İlçede karasal iklim hakimdir. 1988 yılında ilçe olmuştur. 2000 nüfus sayımına göre 2678 merkezde, 3814 köylerde olmak üzere toplam 4692 nüfusa sahiptir. İl merkezine uzaklığı 100 km dir.
18- TAŞKÖPRÜ ; Anadolu Roma İmparatorluğu tarafından istila edildikten sonra, askeri ve mülki olarak teşkilatlanmış Anadolu'yu 18 Ayrı bölgeye ayırmıştır. Bu 18 Fem'den biride Paphlagonia'dır Paplagonya çevresinde yapılan araştırmalarda Paleolotik devirlere kadar inilmiştir. Bölge M.Ö. 73 - 72 yıllarında Roma İmparatorluğunun eline geçmiştir.
Paflagonya bölgesini Roma idaresi altında teşkilatlanmasını sağlamak için atanan Pompeus M.Ö. 64 yılında bu günkü Taşköprü İlçesinin kuzeyinde buluna yeni şehri inşaa etmiştir. İsmine izafeten şehre Pompeipolis adı verilmiş; Eyalet merkezi yapılmıştır. M. 1213 yılında Selçuklu Hükümdarı Alaaddin Keykubat'ın Umereasından Hüsamettin Çoban'ın Kastamonu ve çevresini zaptetmesi ile Şehir Türk hakimiyetine girmiştir.
Osmanlı döneminde gelişimini sürdürmüş ve kadılık olarak idare edilmiştir. Adını aldığı Gökırmak üzerinde kurulu Taşköprü M. 1366 yılında Celaleddin Beyazıt ( Kötürüm Beyazıt ) adına yaptırılmıştır.
Pompeipolis'te yapılan kazılar sonucu çıkarılan eserler Kastamonu Müzesine getirilmiştir müzede teşhir edilmektedir. İlçe ekonomisi Gökırmak Vadisi çevresinde ova oluşması nedeni ile ağırlıkla tarıma dayanmaktadır. En çok sarımsak, pancar, kendir ve hububat ekimi yapılmaktadır. Ürünleri Kastamonu Şeker Fabrikasında ve Eski adı SEKA olan ve özelliştirilen Mopak kağıt Fabrikasndada işlenmektedir.
Taşköprü 1868 yılında ilçe olmuştur 2000 yılı nüfus sayımına göre merkez 16946, köyleri 27267 olmak üzere toplam 44213 nüfusa sahiptir.
İl merkezine uzaklığı 42 km dir
9- T O S Y A: İlçenin kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber, tarih sürecinde bir çok millet ve kavmin yaşamasına sahne olmuştur. İlçenin Bizans döneminden önceki adı Zooka dır. Bizans dönemindeki adının Daceia olduğu bilinmektedir. İlçe halkının Orta Asya dan göç ederek bu bölgeye yerleşen Turanlılar olduğu tespit edilmiştir. Kurtuluş Savaşında İnebolu'dan Anadolu'ya cephane taşımasında Tosya halkı da büyük katkıda bulunmuştur.
İlçe ekonomisi Devrez Çayı çevresinde yoğun olmak üzere tarıma dayalıdır. Daha çok Çeltik (pirinç) ve diğer hububat üretimi yanında bağcılık yaygındır. Kiremit - Tuğla ve mobilya sanayii de ilçede önemli yer tutmaktadır.
Tosya 1935 yılında ilçe olmuştur. 2000 nüfus sayımına göre 27849 merkez, 19097 köyleri olmak üzere toplam 46946 nüfusa sahiptir.
İl merkezine uzaklığı 77 km dir.
|
<
